سفر به دنیای آرام

یه ایده برای آموزش لی لی. خوب این رد پای فرشتۀ کوچولویِ زندگیِ منه! دیروز می خواستیم یه خورده کثیف کاری کنیم، یه کاغذ بزرگ چسبوندم به زمین و رنگ انگشتی رو هم اوردم وسط و آرام مشغول شد، اول با قلم شروع کردو بعد به انگشتِ دستهاش رسید و در نهایت پاشو کرد توی رنگ و شروع به راه رفتن کرد؛     یکی از فعالیتهایی که از یه بچه سه ساله انتظار می ره که انجام بده توانایی لی لی کردنه، چند وقت بود که با آرام تو رقصیدن تمرین لی لی می کردم ، اما دیروز فکر کردم با این رد پا یی که از  خودش به جا گذاشته یه بازی ترتیب بدم و به همراه خودش مشغول آماده کردنِ مقدمات کار شدیم و نتیجه خیلی عالی شد، حتی من و بابا مهدی هم ...

کاخ سعد آباد آشنایی با وسایل حمل و نقل عمومی هیچ کاری تو مترو نداشتیم فقط به خاطر اینکه بچه ها با مترو به عنوان یه وسیلۀ حمل ونقل عمومی آشنا بشن تجربه اش کردیم، به خاطر آلودگی هوا نتونستیم سوار اتوبوس و تاکسی هم بشیم، خوب اشکال نداره این دو تا رقم رو بندرعباس بهش می پردازیم.   و کاخ سعد آباد که تعریف نمی خواد چرا خارج شدن بخار از دهن انقدر پدیدۀ جالبیه! حتی برای من هم!!! توی موزه ها تنها چیزی که برای آرام و ویانا جذابیت داشت این ببره بود. آرام می پرسید این ببره چطوری اومده اینجا؟!   ...

ظهره و ما تو ماشین کولر زدیم! آرام به من می گه؛ - مامان اینجا بندرعباسه؟! - بله مامان - خیلی خوشحالم که برگشتیم بندرعباس، آخه اینجا تابستونه!!!

داشتم ساکم رو می بستم و به شدت هم عجله داشتم آرام اومد بهم گفت مامان من رو بغل کن، من شنیدم اما جوابشو ندادم داشتم پیش خودم فکر می کردم که کارم تموم شد بغلش می کنم. آرام چند لحظه صبر کرد و خیلی جدی بهم گفت؛ - مامان بغلِ شما خیلی برای من مهمه!!!

هیچ جا مثل خونۀ آدم نمی شه!  

دلمون هوای یه فعالیتِ لذت بخش کرده بود که اجابت شد! شن بازی با پالتو ! ...

خجالت می کشم وقتی این جمله رو از دهن کسی می شنوم که به گردنِ من حق داره. پدر و مادر عزیز تر از جانم من دستِ شما رو می بوسم و قدم های شما رو روی چشمم می زارم و تمام قد، به بزرگواریتون تعظیم می کنم. تمام آنچه هستید؛ رحمت است و رحمت است و رحمت. ...

دخترِکِ ما تا 5 ماه پیش عادت به خواب مداومِ شبانه نداشت. به زبان ساده تر طولانی ترین زمانی که می خوابید 4 ساعت بود، بنا بر این مثلا" اگر ساعت 10 شب می خوابید، ساعت 2 صبح بیدار می شد و دیگه تا صبح نمی خوابید، شنگول و سرحال همون کارهایی رو می کرد که قاعدتا" باید اول صبح انجام می داد حالا تو خود بخوان حدیث مفصل از این مجمل...!!! دیروز باید آرام رو برای معاینه دندونش می بردم دکتر، زمان خواب عصرش به همین خاطر بهم ریخت و تا ساعت 8.30 خواب بود بنا بر این به یاد ایامِ بی خوابی! تصمیم گرفتم لب فرو ببندم و شاهدِ کودکانه های آرام باشم نصف شبی! از محسنات راه انداختن وبلاگ واسه دردونه ات اینه که دوربین به دست می شی و دنبال شکار لحظه ها، برای اون دو...

فرق تهران با شهرهای کوچیک اینه که تلنگر زیاد داره، تلنگر به فکرت و به روحت، فقط کافیه نیم ساعت بری توی خیابون  تا شاهدِ انواع و اقسامِ تصاویرِ تکان دهنده باشی؛ آلودگیِ هوا، بچه های کار، عصبانیتِ بدونِ توجیهِ مردم در ترافیک، صورت های بدون لبخند حتی برای یه بچۀ با نمکِ مامانی که با نگاهش بهت می گه بابا جون چرا بهم نمی خندی آخه...! خوب خیلی شلوغش کردم غرض گفتن مطلبِ لطیفِ دیگه ای بود البته. اون تلنگره قرار نیست که همیشه چیزهای بد و منفی به ذهنت بیاره گاهی قراره روحت رو تلطیف بکنه. من تهران که هستم زیاد گل می خرم از اون دست فروش هایی که سر چهار راه ها وقتی پشت ترافیک منتظر سبز شدنِ چراغ هستی می یان و بهت می گن؛ گل نمی خوایی؟، گل بدم؟ ...

بابا مهدی داره فردا می یاد تهران پیشمون ( آخ جون!)، پای تلفن به آرام می گه ؛ بابایی چیزی نمی خوایی برات از بندر بیارم؟ آرام - چرا می خوام، لطفا" خاله ندا رو برام بیار!!! ...